Ֆեյսբուքում ինչ կարգի մարդ ասես չկա, բայց երբեմն հանդիպում են 90-ականներից ժառանգություն մնացած թունդ քյարթիզմի հավատարիմ հետևորդներ, որոնք սակայն որոշ դեպքերում հեռացել են իրենց արմատներից ու հիմա թույլ են տալիս այնպիսի բաներ, որոնց համար իրենք ժամանակին ջագի-ջուգի կկոչվեին ու նմաններին տփելը իր սուրբ պարտքը կհամարար ցանկացած իրեն հարգող քյարթ։
Սակայն ժամանակները փոխվում են, փոխվում է նաև քյարթիզմը, բայց որոշ բաներ մնում են անփոփոխ՝ նույնիսկ նեոքյարթերի համար։ Օրինակ՝ ամեն քյարթու, եթե մշտական բնակություն է հաստատում ֆեյսբուքում, իր սուրբ պարտքն է համարում գրել բացառապես լատինատառ, ունենալ տարօրինակ սանրվածք, անպայմանորեն ծխի քուկլաներով պարուրված նկարներ ունենալ, ինչպես նաև ունենալ «հալալների» հետ խմբակային լուսանկարներ և որ կարևոր նախապայման է՝ «Ցեղասպանությունը դատապարտող» և «Մի ծեծեք ինձ թաց տռուսիկով» հայացքով պորտրետներ ունենա։
Ներկայացնում եմ նման մի քանի քյարթուշների, ում պեղել եմ ֆեյսբուքում։
Այս նկարից դժվար է կռահել, թե կոնկրետ ինչ է եղել։ Կամ զարհուրելի չոլկով այս երիտասարդը անհավասար մարտ է ունեցել կետչուպի շշի հետ, կամ էլ լուսանկարողն է նրա վրա կետճուպ պզացրել, ինչը խիստ բարկացրել է այս «воин»-ին։
Ես դժվարանում եմ պատկերացնել, թե ինչ պետք է կատարվի մարդու ուղեղում, որպեսզի նա այդ անվանումով գրանցվի ֆեյսբուքում, բայց դե համենայն դեպս դիմավորեկ՝ «sladkiy xuligan»-ն է։ Մնացածը ժանրի կանոններով է՝ սիգարետ, թիզոտ բլութութով ականջակալ ու բնականաբար՝ ցասումնալից հայացք դիմապակուն։
Էլի ինչ նյութ քյարթերի մասին, եթե յնտեղ չլինի քյարթերի սիրած դիրքը՝ պպզած վիճակը։ Բնականաբար, մնացած կարևոր ատրիբուտներն էլ են տեղում՝ բռփեջ մազեր, մուննաթ ռոժ ու հետերոսեքսուալության մասին շատ քիչ հուշող չարուխներ։
Էս քյարթերը բացի վարդագույն ու կարմիր գույնի չարուխներ հագնելուց ու էմոյական պրիչոսկաներ անելուց, այլ հոմոէրոտիկ չարաճճիություններ էլ են անում։ Օրինակ՝ ինչ պարտադիր է պրֆիլի նկար դնել մի կադր, որտեղ դու ուժեղ պաչում ես մեկ այլ տղայի թուշը, իսկ վերջինիս դեմքը խորը բավարարվածության մասին է հուշում…
Հայտնի է, որ քյարթերի մոտ սուրճ խմելը կրոնական ծիսակարգի պես մի բան է, իսկ քյարթիզմ կրոնի բարձրաստիճան քրմերը այդ ծիսակարգին անպայմանորեն կրում են պլեչիկով մայկա, բավականին ինտիմ թումբաններ և իհարկե՝ սուրճը խմում են անբնական թիրքերով։
Քյարթերը պաշտում են գողական աշխարհը ու ամեն կերպ փորձում են ընդծել այդ հոգեհարազատությունը։ Հանուն դրա, նրանք նույնիսկ պատրաստ են շարիկով պիստալետով սպառնալ իրենց ընկերոջը։ Ծանոթացեք, Yonjlaxci Jon-ն է ու նրա ուլտրաքյարթու նկարներից մեկը։
Եվս մի գլուխգործոց մեր հարգարժան Յոնջլախցուց. ինձ համար գաղտնի է, թե ինչ իմաստ կա մթնշաղին արևային ակնոց կրել և առավել քան երկիմաստ իրավիճակ եմ տեսնում, երբ պատանու հետևում իր երեք ջանի ու բոյի մեկն է քսվում, իսկ պատանու մի ձեռքը հայտնի չէ թե ուր է…
Քյաարթերի մյուս թույլ կետը՝ նարգիլեներն են։ Գրեթե ցանկացած քյարթի մոտ կգտնվի նկար, որտեղ կադրում նարգիլե կա։ Ու ամենևին էական չէ, որ հաճախ քյարթերը չեն էլ իմանում, թե դրանից ինչպես օգտվել՝ ինչպես սաղավարտ հիշեցնող պրիչոսկով ու թաղտաբիթիի կեցվածքով այս քյարթուն է, ով փորում է ծխախոտը կպցնել ածուխներից.. դե հա, սև ու սպիտակ նկարներն էլ առանձին էֆֆեկտ են…
Նարգիլեային եվս մի նատյուրմորտ, որտեղ էմոցիաաները բառիս բուն իմաստով օդում են սավառնում։ Դե մնացածն էլ՝ ոնց կարգն է. գծով սպառԾիՖկա, մուննաթոտ ու անբովանդակ դեմքեր և այլն։ Ընդ որում, կադրից տպավորություն է ստղծվում, որ նրանց ինչ որ ինտիմ գործից են կտրել ու անհասականալի է, թե ինչ գործ ունի պատառաքաղը՝ դատարկ սեղանին։
Ի դեպ, նկատե՞լ եք, որ քյարթերի մեծ մասն ունի ֆենոմենալ փոքր ճակատ…
Դատելով ուղղագրությունից ու հատկապես «հանա» բառից, էս մեր քյյարթուշը հայոց լեզվի ֆակուլտատիվֆ պարապմունքների ա գնացել գեներալ Սեյրանի մոտ։ Մենակ «գյադա» բառն էր պակասում՝ լիրաժեք պատկեր ունենաու համար։
Սակայն պետք չի կարծել, որ պահպանողակկան քյարթուներ չկան։ Օրինակ՝ Կյաժը (ես էդպես էլ չհասկացա, թե կոնկրետ որ մասում ա ինքը կյաժ)
Պրիչոսկեն՝ ավանդական քյարթական, ճակատ՝ գրեթե բացակայում է, հանդերձանքը՝ սպարԾիվքյաթական, դեմքը՝ մուննաթոտ, թրաշը՝ առկա ու գումարած էս ամեն ինչին՝ ղեկի դիմաց շպագատ անելու պես չռած ստորին վերջույթներ։
Բայց Կյաժենք մեռնող տեսակ են, որովհետև ապագան նեոքյարթերինն է, ովքեր լինելով սևահեր, կյանքում կյաժ չեն կոչվի, բայց կյաժենց բարկացնող ու երևակայության մեջ չտեղավորվող սանրվածքներ ունեն, դաջվածքներ (այդ թվում՝ գողական դաջվածքներ), բալետ պարող տրիկոյի պես նեղ տաբատներ են սիրում ու անպայման ինչ որ բռուտալ նկար են ունենում՝ ինչ որ եզ շան հետ։ Ավելորդ է նշել, որ նրանք անպայման իրենց նման մեկի, կամ մի քանիսի հետ նկարել են ունենում։
Ու այսքանով հանդերձ, դժվարանում եմ ասել, թե դասական քյարթե՞րն էին ավելի վատ, թե՞ նեոքյարթերը։ Ամեն դեպքում, եթե գոնե մի հոգի էլ իր համար հետևություններ անի այսսքանը կարդալուց ու դիտելուց հետո՝ էլի արդյունք է։ Տղերք ջան, ամոթ ա, դարը փոխվում ա, բարքերը ու նորաձևությունը փոխվում է, ի՞նչ կարիք կա ծաղրածու տեսք ունենալ, դա վաղուց արդեն ծիծաղելու է, այլ ոչ թե վախենալու ու պատկառելի։ Մարդավայել տեսք տվեք ձեզ․
ordinaricus 
Leave a comment